برای چه گریه میکنیم؟؟!

«به نام خالق عشق»

ابتدا باید ایام سوگواری و شهادت امام حسین (ع) و یاران عاشقش رو به محضر امام زمان (عج) و تمام آزادی خواهان و دل سوختگانش تسلیت بگم...

حقیر در مورد بحث درک کردن یا نکردن در مورد مصائب امام حسین تحقیقی هر چند مختصر کردم...

هر کس که مصائب امام حسین رو بشنوه مطمئنن محزون میشه و چه بسا که گریه کنه و اشک بریزه؛ در فضیلت محزون شدن و اشک ریختن بر امام حسین (ع) شکی نیست اما اینکه چه حدی ایده آل هستش مهمه و اینکه حقیقتا چه کسی پی به داستان غمبار کربلا میبره...

ما باید امام حسین رو بشناسیم تا ایده آل محزون بشیم و در غمش گریه کنیم و من اینو با یه مثال ساده اثبات میکنم...

فرض کنین پدری یه چک 1 میلیارد تومنی داره و شدیدا بهش نیاز داره و اونو میذاره روی میز یهو بچه اش میاد و چک رو پاره میکنه؛ به نظر شما پدر چه حالتی براش پیش میاد؟؟عصبانی میشه و شاید هم گریه کنه و شدیدا ناراحت بشه اما نکته اینجاست که پدر برای چه ناراحت و گریان شد؟؟ برای نوع پاره کردن چک؟؟ (که از وسط باشه یا گوشه؟؟)یا برای شدت پاره شدنش؟؟

هیچکدوم...

فقط برای ارزش چک گریه میکنه و به ارزشش فکر میکنه!!

امام حسین باید ارزشش برای ما مشخص بشه تا محزون حقیقی و گریان واقعی باشیم...

اونوقت هستش که ما از اعماق قلبمون گریه میکنیم...

اونوقته که مصائب و سربریده شدن ها برای ما عمق پیدا میکنه چون اون موقع میدونیم چه کسی باهاش اینکار ها شده...

پس باید همه افراد بریم رو امام شناسی مون کار کنیم که خیلی دشواره و اون وقت معنای حقیقی کربلا رو درک میکنیم...

عشق یعنی آتـــش افـــروخته

عشق یعنــی خیمه های ســوخته

عشق یعنی حاجت بیت الحرام

دل بــــریدن هــا و حـــج نا تمــــام

عشق یعنی قربت نــور دو عیـن

عشق یعنـی گریه بر اشک حسین